کد مطلب:29502 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
4930. امام باقرعلیه السلام: پیامبر خدا به امیر مؤمنان فرمود: « هر آنچه به تو املا می كنم، بنویس». علی علیه السلام گفت: ای پیامبر خدا! آیا از فراموشكاری من بیم داری؟ فرمود: «از فراموشی تو بیم ندارم؛ چون از خدا خواسته ام كه تو را حفظ كننده قرار دهد و فراموشكارت نسازد؛ امّا برای شریكان خود بنویس». علی علیه السلام گفت: پرسیدم: ای پیامبر خدا! شریكان من چه كسانی اند؟ فرمود: «پیشوایان از بین فرزندانت كه توسط آنان به امّت من، باران داده خواهد شد و به دعاهایشان پاسخ داده می شود و خداوند، بلاها را توسط آنان از امّت، دور خواهد ساخت و به خاطر آنان، رحمت از آسمان فرو خواهد ریخت». آن گاه، با دست به حسن علیه السلام اشاره كرد و فرمود: «این، نخستینِ آنان است» و سپس به حسین علیه السلام اشاره كرد و فرمود: «پیشوایان، از فرزندان اویند».[3]. 4931. امام علی علیه السلام: هیچ آیه ای از قرآن بر پیامبر خدا نازل نشد، مگر آن كه مرا به خواندن آن واداشت (آن را به من یاد داد) و بر من، املا كرد و من به خطّ خود، آن را نوشتم و تأویل و تفسیر، ناسخ و منسوخ، محكم و متشابه، و خاص و عامِ آن را به من آموخت، و از خدا خواست كه [ توفیق] فهم و حفظ آن را به من عطا فرماید. از آن زمان كه وی چنین دعایی در حقّ من كرد، دیگر آیه ای را از كتاب خدا و دانشی را كه پیامبرصلی الله علیه وآله بر من املا كرد و نوشتم، فراموش نكردم. او آنچه را كه خداوند به وی آموخته بود، به من آموخت و دریغ نكرد، و هیچ حلال و حرام، و امر و نهی ای كه بوده و یا خواهد شد، و اطاعت و معصیتی در كتاب های فرو فرستاده بر پیشینیان او نبود، مگر آن كه همه آن را به من آموخت و من به خاطر سپردم و حتّی یك حرف از آن را فراموش نكردم. آن گاه [ پیامبر خدا] دست خویش را بر سینه من نهاد و از خداوند خواست كه قلب مرا از دانش، فهم، حكمت و نور، پُر كند. گفتم: ای پیامبر خدا! پدر و مادرم فدایت! از زمانی كه آن دعا را برایم كردی، هیچ چیزی را فراموش نكرده ام و حتّی چیزهایی كه ننوشته ام هم از دست من خارج نشده اند. آیا بیمِ آن داری كه پس از این، فراموششان كنم؟ فرمود: «نه، از فراموشی و ندانستن، بر تو بیم ندارم».[4]. 4932. امام علی علیه السلام: [ پیامبر خدا] از خدا خواست كه مرا حافظ قرار دهد و به من بفهماند، و از زمانی كه برایم دعا كرد، هرگز چیزی را فراموش نكرده ام.[5]. 4933. امام علی علیه السلام: چیزی از پیامبر خدا نشنیدم، مگر آن كه به خاطر سپردم و [ در یاد خود] نگه داشتم و فراموشش نمی كنم.[6]. 4934. امام علی علیه السلام: سوگند به خدا، گم راه نشدم و گم راه نكردم و چیزی را كه به من گفتند، فراموش نكردم.[7]. 4935. امام علی علیه السلام: سوگند به خدا، دروغ نگفته ام و به من دروغ نگفته اند، گم راه نشده ام و گم راه نكرده ام و آنچه را كه نزد من نهاده شده، فراموش نكرده ام.[8]. ر. ك: ج 8، ص 39 (علی از زبان قرآن/گوشی شنوا).
4929. أنساب الأشراف - به نقل از مكحول -: پیامبر خدا، این آیه را خواند: «وَ تَعِیَهَآ أُذُنٌ وَ عِیَةٌ[1]؛ و گوشی شنوا آن را نگه می دارد» و فرمود: «ای علی! از خداوند خواستم كه آن را گوش تو قرار دهد». علی علیه السلام گفت: پس [ از آن]، هر سخنی یا چیزی از پیامبر خدا شنیدم، فراموش نكردم.[2].